ΣΥΝΗΘΗ ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ !

 

Ένας σημαντικός αριθμός νοσημάτων, προσβάλλουν τον βλεννογόνο του στόματος και τα οστά των γνάθων και εκδηλώνονται στην παιδική ηλικία. Αυτά μπορεί να είναι τοπικής ή συστηματικής αιτιολογίας.

Με βάση τα αίτια που τα προκαλούν τα διακρίνουμε σε: 1) Λοιμώξεις μη Οδοντικής Αιτιολογίας 2) Τραύματα 3) Αυτοάνοσα Νοσήματα 4) Αναπτυξιακές Διαταραχές 5) Μεταβολικά Νοσήματα και 6) Όγκους

Στο σημερινό μας άρθρο θα αναλύσουμε τις συχνότερες λοιμώξεις του στόματος (μη οδοντικής αιτιολογίας) ενώ από τα προβλήματα ανοσολογικής αιτιολογίας θα αναλύσουμε τις άφθες.

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

1. ΕΡΠΗΤΙΚΗ ΟΥΛΟΣΤΟΜΑΤΙΤΙΔΑ

Η πιο συχνή λοίμωξη στην καθημερινή πράξη είναι η λοίμωξη από επιχείλιο έρπητα (ιός απλού έρπητα). Στα μικρά παιδιά όμως (κάτω των 5 ετών), συνήθως δεν περιορίζεται στα χείλη και εξαπλώνεται σε όλο το βλεννογόνο του στόματος. Προκαλεί τότε την θορυβώδη εικόνα της ερπητικής ουλοστοματίτιδας.

Κλινικά αναγνωρίζουμε στο βλεννογόνο των χειλέων και των ούλων, επώδυνες φυσαλίδες που ρήγνυνται και δημιουργούν αβαθή έλκη. Οι φυσαλίδες αυτές συρρέουν και το χαρακτηριστικό εύρημα για να βάλουμε τη διάγνωση είναι ότι πρέπει να τις δούμε και στα ούλα, τα οποία μπορεί να αιμορραγούν.

Είναι πολύ σημαντικό σε όλη τη διάρκεια του ενανθήματος να υποστηρίζουμε το παιδί με υγρά και μαλακά και δροσερά φαγητά (πχ γιαούρτι) γιατί πολλά παιδιά επειδή είναι επώδυνο αρνούνται τη λήψη τροφής και υγρών. Σε αυτή τη φάση τα αναλγητικά και τα στοματικά gel μπορεί να φανούν χρήσιμα.

Η όλη κατάσταση κάνει τον κύκλο της και υποχωρεί από μόνη της εντός το πολύ 7 ημερών και μπορεί να συνυπάρχει πυρετός και αδιαθεσία.

2. ΝΟΣΟΣ ΧΕΡΙΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Η νόσος προκαλείται συχνότερα από τον Ιό Coxsackie και οι στοιχειώδεις βλάβες είναι φυσαλίδες που εμφανίζονται στο στόμα, στις παλάμες και τα πέλματα.

Στην περιοχή του στόματος είναι πιο διάσπαρτες από ότι στην ερπητική ουλοστοματίτιδα, δεν εμφανίζονται στα ούλα ενώ τις βλέπουμε και στο βάθος του στόματος στη μαλθακή υπερώα (μαλακό μέρος του ουρανίσκου). Χαρακτηριστικό είναι και η εμφάνιση φυσαλίδων σαν «δορυφόροι» στο δέρμα γύρω από τα χείλη. Η διάρκεια της νόσου είναι 10-14 μέρες και συνήθως συνυπάρχει πυρετός.

3. ΜΥΚΗΤΙΑΣΗ

Η μυκητίαση του στόματος είναι εξαιρετικά σπάνια και συνήθως αφορά παιδάκια με υποκείμενα νοσήματα που προκαλούν ανοσοκαταστολή. Είναι συχνή μόνο στα νεογέννητα.

Υπάρχουν όμως παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση μυκήτων στο στόμα σε γενικά υγιή παιδιά. Το βλέπουμε σε παιδιά με στοματική αναπνοή (γιατί η ξηροστομία προκαλεί την ανάπτυξη candida), σε παιδιά που κάνουν χρήση εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών ή μετά από λήψη αντιβίωσης.

Οι βλάβες αποτελούνται από λευκές, πολύ λεπτές πλάκες οι οποίες πολύ εύκολα (με μία γάζα) μπορούν να αφαιρεθούν αφήνοντας ένας ερυθρό βλεννογόνο.

ΒΛΑΒΕΣ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΙΤΙΑΣ

1. ΆΦΘΕΣ

Διακρίνουμε τις κοινές άφθες με τις οποίες λίγο ή πολύ είμαστε εξοικειωμένοι όλοι, ενώ επίσης υπάρχουν οι μεγάλες άφθες (άνω του 1 εκατοστού, σπάνιες στα παιδιά) και τα ερπητόμορφα έλκη. Για να τις ξεχωρίσουμε από τον έρπη θυμόμαστε ότι οι άφθες δεν βγαίνουν ποτέ στα ούλα και στον ουρανίσκο (σκληρή υπερώα).

Οι άφθες μας ενδιαφέρουν γιατί μπορεί σπάνια να είναι εύρημα μίας υποκείμενης συστηματικής νόσου. Όταν ο γονιός αναφέρει ότι το παιδί βγάζει συχνά άφθες θα πρέπει να διερευνήσουμε αν αυτό είναι τυχαίο γεγονός ή συνδέεται με κάτι πιο σοβαρό.

Ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και οι αιματολογικές εξετάσεις θα μας δώσουν τις απαντήσεις που θέλουμε.

Οι ερωτήσεις που θα κάνουμε στο γονιό για το ιστορικό είναι : 1) αν οι άφθες υποτροπιάζουν 2) αν οι υποτροπές έχουν περιοδικότητα 3) πόσες άφθες βγάζει τη φορά 4) τι διάρκεια έχουν και 5) αν υπάρχει πλήρης ύφεση των βλαβών ανάμεσα στα επεισόδια.

Περαιτέρω διερεύνηση χρήζει το παιδί που εμφανίζει άφθες πάνω από 3-4 φορές το χρόνο, με πάνω από 3 άφθες σε κάθε επεισόδιο και με διάρκεια του επεισοδίου πάνω από 10 μέρες. Επίσης αν δεν υπάρχει πλήρης ύφεση των βλαβών ανάμεσα στα επεισόδια των αφθών.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που παρουσιάζουν άφθες δεν θα βρούμε από τον έλεγχο κάποιο υποκείμενο νόσημα. Θεωρούνται καλοήθεις ιδιοπαθούς αιτιολογίας.

Συστηματικές νόσοι που μπορεί να συνδέονται με υποτροπιάζουσα και αφθώδη στοματίτιδα (τις οποίες οφείλουμε να αποκλείσουμε) είναι : 1) Σύνδρομο pfapa, 2) αιματολογικές παθήσεις (αναιμία, ουδετεροπενία, λευχαιμία) 3) έλλειψη σιδήρου, Β12, φυλικού οξέος 4) κοιλιοκάκη, φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (όπως νόσος του Crohn) 5) νόσος Αδαμαντιάδη-Behcet.

- Λίγα λόγια για το σύνδρομο pfapa

Το σύνδρομο pfapa εμφανίζεται αποκλειστικά στα παιδιά, κυρίως σε αυτά προσχολικής ηλικίας (1-5 ετών). Υπάρχει περιοδικότητα στην κλινική σημειολογία όπου περίπου μία φορά το μήνα το παιδί κάνει υψηλό πυρετό, βγάζει άφθες και μπορεί να έχει φαρυγγίτιδα και τραχηλική λεμφαδενίτιδα. Το σύνδρομο αυτό καθώς μεγαλώνει το παιδί αυτοπεριορίζεται και η θεραπεία στη φάση των επεισοδίων είναι ανακουφιστική.

Τέλος θα πρέπει να τονίσουμε ότι στη μεγάλη πλειοψηφία οι άφθες είναι ιδιοπαθούς αιτιολογίας και δεν ανευρίσκουμε κάτι παθολογικό από τον έλεγχο. Οι γονείς συχνά αναφέρουν ότι και οι ίδιοι βγάζουν άφθες ή ότι ως παιδιά έβγαζαν και οι ίδιοι άφθες. Σε κάθε περίπτωση, επί επιμονής των συμπτωμάτων, το παιδί μπορεί να ελεγχθεί εκ νέου στο μέλλον.

ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Βρείτε μας στο facebook

https://www.facebook.com/doulgeriskyriakos/

ΑΠΛΑ ΒΗΜΑΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ !!

 

Ο μητρικός θηλασμός μπορεί να εξελιχτεί σε ένα υπέροχο ταξίδι, αρκεί κάποια πράγματα να γίνουν σωστά από την αρχή ! Όπως συχνά λέγεται, το βασικότερο είναι η προετοιμασία της μητέρας. Εδώ κάποια χρήσιμα tips !

1) Επαφή δέρμα με δέρμα αμέσως μετά τον τοκετό !

Ζητήστε να έχετε το μωρό σας επάνω σας αμέσως μετά τον τοκετό και να σας δοθεί ο χρόνος για τον πρώτο θηλασμό, την πρώτη ώρα από τη γέννησή του. Να θυμάστε ότι υπάρχουν μόνο συγκεκριμένοι ιατρικοί λόγοι για να αναβληθεί αυτό, τους οποίους οι υπεύθυνοι των μαιευτηρίων οφείλουν να σας εξηγήσουν.

2) Ζητήστε rooming-in, δηλαδή να έχετε το μωρό μαζί σας όλο το 24ωρο στο μαιευτήριο. Θα μάθετε από την πρώτη μέρα να διαχειρίζεστε τις ανάγκες του παιδιού και κυρίως να παρακολουθείτε και να θηλάζετε με βάση τα σημάδια της πείνας.

3) Θηλασμός

Συχνοί θηλασμοί από την πρώτη ημέρα της ζωής. Θηλάζουμε το μωρό με βάση τα σημάδια πείνας (όπως φαίνονται στην εικόνα), χωρίς χρονικούς περιορισμούς.

Τις πρώτες μέρες, καθώς η ποσότητα από το πρωτόγαλα είναι μικρή, καλό είναι να γίνονται συχνές εναλλαγές στους μαστούς ώστε να ενεργοποιηθούν και τα δύο στήθη.

Έως ότου το βρέφος ανακτήσει το βάρος γέννησης (10-15η ημέρα) δεν αφήνουμε το βρέφος να κοιμηθεί πάνω από 3 ώρες συνεχόμενα (το βάζουμε να θηλάσει 3 ώρες από την έναρξη του προηγούμενου θηλασμού).

Δεν προσφέρουμε πιπίλα ή μπιμπερό για τον κίνδυνο της σύγχυσης της θηλής ενώ σε περίπτωση ανάγκης για χορήγηση συμπληρώματος υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι σίτισης.

4) Πρόσληψη βάρους

Τις πρώτες 3 μέρες το νεογέννητο χάνει το 10% του βάρους γέννησης. Το ανακτά φυσιολογικά από τη 10 έως τη 15η μέρα ζωής.

5) Πάνες

Μπορούμε να παρακολουθούμε εμμέσως την σίτιση και ενυδάτωση του νεογέννητου μέσω της διούρησης και των κενώσεων.

Ισχύουν γενικά τα εξής :

Περιμένουμε 1 πάνα με ούρα την 1η μέρα ζωής, 2 τη 2η, 3 την 3η. Από την 4η ημέρα περιμένουμε τουλάχιστον 3-4 πάνες με κακά την ημέρα και 6-8 με ούρα. Περισσότερες πάνες είναι φυσιολογικές.

6) Στήθος

Η πορεία που ακολουθεί η παραγωγή του γάλακτος σε γενικές γραμμές είναι η ακόλουθη:

Τις 3 πρώτες μέρες το στήθος βγάζει ένα σχεδόν ημιδιάφανο γάλα που λέγεται πρωτόγαλα. Η ποσότητα του είναι μικρή (μπορεί και να μην το βλέπουμε). Η σύνθεση του όμως είναι «ενισχυμένη» και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του βρέφους τις πρώτες μέρες της ζωής.

3ο-4ο 24ωρο: Η παραγωγή του γάλακτος αυξάνεται κατακόρυφα μέσω της δράσης της προλακτίνης. Η μητέρα το αντιλαμβάνεται καθώς «κατεβαίνει» το γάλα και το στήθος μπορεί να πρηστεί. Για να περιοριστούν τα συμπτώματα, οι συχνοί θηλασμοί και η επαφή με το μωρό είναι το κλειδί για να επέλθει η ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγή και την ζήτηση. Κρύες κομπρέσες και άμελξη με το χέρι για να μαλακώσει το στήθος είναι γνωστοί μέθοδοι ανακούφισης. Αν το στήθος είναι υπερβολικά πετρωμένο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και θήλαστρο.

7) Γενικά για το θηλασμό τους πρώτους μήνες της ζωής !

Ακολουθούμε πάντα τα σημάδια της πείνας του μωρού, θηλάζουμε κατά απαίτηση του, χωρίς χρονικούς περιορισμούς στη διάρκεια και τη συχνότητα.

Αποφεύγουμε τη χρήση πιπίλας τουλάχιστον για τον 1ο μήνα της ζωής (κίνδυνος σύγχυσης θηλής, απώλεια θηλασμών λόγω πιπίλας).

Με την εδραίωση του θηλασμού (κοντά στους 2 μήνες) το στήθος προσαρμόζεται, είναι πιο μαλακό και δεν παρατηρούνται συχνά πρηξίματα. Άρα όταν έχει εγκατασταθεί ο θηλασμός το στήθος δεν χρειάζεται να φαίνεται ή να είναι βαρύ για να έχει γάλα.

Ελέγχουμε εμμέσως την ενυδάτωση του μωρού με τις βρεγμένες πάνες. Τουλάχιστον 6-8 πάνες με ούρα καθημερινά και 3-4 πάνες με κακά για τον πρώτο μήνα. Καθώς το βρέφος μεγαλώνει και ειδικά αν έχουμε πολύ ζεστές μέρες το καλοκαίρι μπορεί να έχει και λιγότερες/πιο ελαφριές πάνες.

Είναι επίσης φυσιολογικό από τον δεύτερο μήνα ζωής το αποκλειστικά θηλάζον βρέφος να μην κάνει καθημερινά κακά. Τα αποκλειστικά θηλάζοντα βρέφη μπορεί να κάνουν κακά ακόμα και μία φορά κάθε 7 μέρες. Τα κακά είναι πρασινοκίτρινα με σποράκια.

Αν παρατηρήσετε αλλαγή στη σύσταση, υφή, χρώμα, βλέννες ή αίμα επικοινωνήστε με τον παιδίατρο σας.

Όσο το μωρό σας έχει άμεση και ανεμπόδιστη πρόσβαση στο στήθος, η γαλουχία διατηρείται και προσαρμόζεται στις ανάγκες του μωρού σας. Αλήθεια οι περιπτώσεις όπου μειώνεται η «κόβεται» το μητρικό γάλα είναι ελάχιστες και έχουν να κάνουν με δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο μητρικός οργανισμός (κούραση, στρες, υποθυρεοειδισμός).

ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Βρείτε μας στο facebook

https://www.facebook.com/doulgeriskyriakos/

ΕΞΑΡΣΗ ΚΟΚΚΥΤΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΑΝΑΓΚΗ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΕΠΙΝΟΣΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΓΚΥΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Τους τελευταίους μήνες, αρκετές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, καταγράφουν αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων κοκκύτη σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια (Δανία, Βέλγιο, Κροατία, Τσεχία, Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία, Μαυροβούνιο, Ηνωμένο Βασίλειο, Ελβετία, Σερβία). Η αύξηση των δηλωθέντων κρουσμάτων κοκκύτη πιθανώς συνδέεται με τη μη έγκαιρη ανοσοποίηση ορισμένων ηλικιακών ομάδων καθώς και τη χαμηλότερη κυκλοφορία του παθογόνου κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία από το ECDC, οι ηλικιακές ομάδες που προσβάλλονται περισσότερο είναι τα παιδιά, οι νεαροί έφηβοι, καθώς και τα βρέφη που δεν έχουν εμβολιαστεί ή δεν έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους.

Στην Ελλάδα από τις αρχές του έτους 2024 και μέχρι τις 30.05.2024 έχουν δηλωθεί στον ΕΟΔΥ 230 κρούσματα κοκκύτη, ενώ κατά το έτος 2023 είχαν δηλωθεί 9 κρούσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι 133/230 (57,8%) αφορούν σε παιδιά και εφήβους <18 ετών ενώ 58/230 (25,2%) αφορούν σε βρέφη <12μηνών. Τέλος, 34/230 (14,8%) αφορούν βρέφη ηλικίας <2 μηνών, 2 από τα οποία κατέληξαν ενώ τουλάχιστον τρία χρειάστηκαν νοσηλεία σε Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ) και Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).

Ο κοκκύτης είναι μια ενδημική νόσος με εξάρσεις της νόσου κάθε τρία έως πέντε χρόνια, ακόμη και σε περιοχές με υψηλή εμβολιαστική κάλυψη. Τα βρέφη διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής νόσου και θανάτου και σχεδόν όλοι οι θάνατοι στις χώρες της Ευρώπης, έχουν καταγραφεί σε βρέφη κάτω των τριών μηνών.

Η προστασία των βρεφών από σοβαρή νόσηση και θάνατο από κοκκύτη, αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους των προγραμμάτων εμβολιασμού. Ο έγκαιρος εμβολιασμός, από τον 2ο μήνα ζωής και η ολοκλήρωση του εμβολιασμού με όλες τις απαιτούμενες δόσεις εμβολίων των παιδιών και των ενηλίκων σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών (ΕΠΕ) αποτελεί βασικό μέτρο πρόληψης του κοκκύτη.

Τονίζεται ότι το μόνο μέτρο πρόληψης για τα μικρά βρέφη < 3 μηνών που εμφανίζουν και τη μεγαλύτερη νοσηρότητα και θνητότητα είναι ο εμβολιασμός των εγκύων γυναικών μεταξύ 27ης – 36ης εβδομάδας κύησης σύμφωνα με το ΕΠΕ.

Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) και η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών (ΕΕΕ) συνιστούν:

1) Την εγρήγορση των επαγγελματιών υγείας (ιδιαίτερα παιδιάτρων, νεογνολόγων, μαιευτήρων-γυναικολόγων, γενικών ιατρών, παθολόγων, πνευμονολόγων) για αυξημένη κλινική υποψία (ιδιαίτερα σε ενήλικες με επίμονο παροξυσμικό βήχα, ακόμα και χωρίς άλλα συμπτώματα) με σκοπό την έγκαιρη έναρξη της κατάλληλης θεραπείας με μακρολίδες. Σημειώνεται ότι καθυστερημένη χορήγηση αντιβιοτικών είναι αναποτελεσματική στην αντιμετώπιση της νόσου.

2) Τη χορήγηση αντιμικροβιακής αγωγής σε όλα τα άτομα που ήρθαν σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα κοκκύτη ανεξάρτητα από προηγούμενη νόσηση ή εμβολιασμό.

3) Τον εμβολιασμό όλων των βρεφών και παιδιών σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών.

4) Τον άμεσο εμβολιασμό όλων των εγκύων γυναικών μεταξύ 27ης και 36ης εβδομάδας κύησης με το εμβόλιο TdaP, όπως άλλωστε συστήνεται και από τις συναφείς επιστημονικές εταιρίες: Ένωση Μαιευτήρων Γυναικολόγων Ελλάδος και Ελληνική Εταιρεία Περιγεννητικής Ιατρικής.

5) Τον εμβολιασμό των ανεμβολίαστων λεχωίδων πριν την έξοδο τους από το μαιευτήριο.

6) Τον έγκαιρο εμβολιασμό όλων των μελών της οικογένειας που δεν είναι πλήρως εμβολιασμένα για τον κοκκύτη και έρχονται σε επαφή με νεογνά και βρέφη, τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν την επαφή.

ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Βρείτε μας στο facebook

https://www.facebook.com/doulgeriskyriakos/

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΝΟΥΡΗΣΗ ;

 

Ένα παιδί παρουσιάζει νυχτερινή ενούρηση όταν ουρεί στο κρεβάτι του, τη νύχτα, κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Ονομάζεται «πρωτοπαθής» όταν τα παιδιά εμφανίζουν ανέκαθεν ακράτεια δηλαδή δεν σταμάτησαν ποτέ να κατουριούνται στον ύπνο τους. Ονομάζεται «δευτεροπαθής» όταν τα παιδιά εμφανίζουν ακράτεια ύστερα από μία περίοδο 6 μηνών κατά την οποία παρέμεναν στεγνά.

Βέβαια τυχαία και σποραδικά επεισόδια ενούρησης μπορούν να συμβούν σε κάθε παιδί χωρίς αυτό να είναι παθολογικό.

Τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν την τουαλέτα ανάμεσα στο 2ο και 4ο έτος της ζωής τους. Κατά το 5ο έτος, το 20% των παιδιών συνεχίζει να παρουσιάζει νυχτερινή ενούρηση. Μάλιστα τα αγόρια εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με τα κορίτσια (2 προς 1). Επίσης παίζει ρόλο και η κληρονομικότητα (γονιός που παρουσίαζε νυχτερινή ενούρηση).

ΠΟΤΕ ΜΑΣ ΑΝΗΣΥΧΕΙ Η ΕΝΟΥΡΗΣΗ ;

Η νυχτερινή ενούρηση μας προβληματίζει όταν συνεχίζεται μετά το 6ο έτος της ηλικίας και με συχνότητα τουλάχιστον 2 φορές το μήνα. Επίσης, όταν η ενούρηση είναι δευτεροπαθής δηλαδή το παιδί έχει αποκτήσει καλό έλεγχο των σφιγκτήρων του για τουλάχιστον 6 μήνες αλλά ξεκινάει ξανά να κατουριέται τα βράδια. Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί θα πρέπει να διερευνηθεί για τυχόν υποκείμενο πρόβλημα.

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΕΝΟΥΡΗΣΗ ;

Πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα στο οποίο εμπλέκεται η γενετική προδιάθεση. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ακράτεια οφείλεται σε καθυστερημένη ωρίμανση των τμημάτων του νευρικού συστήματος που ελέγχουν την ουροδόχο κύστη. Αυτή η ωρίμανση μπορεί να επέλθει σε διαφορετικές ηλικίες. Επίσης η ουροδόχος κύστη του παιδιού μπορεί ακόμα να μην είναι αρκετά αναπτυγμένη ώστε να συγκρατεί μεγάλη ποσότητα ούρων. Επιπλέον το παιδί μπορεί να μην αντιλαμβάνεται στον ύπνο ότι η κύστη του είναι γεμάτη και ότι πρέπει να σηκωθεί για να πάει στην τουαλέτα.

Η δευτεροπαθής ενούρηση μπορεί να οφείλεται σε ένα νέο στρεσογόνο παράγοντα όπως η γέννηση ενός μωρού, μία ασθένεια, ένας θάνατος ή ακόμα και ένα διαζύγιο.

Είναι γεγονός όμως ότι η νυχτερινή ενούρηση μπορεί να οφείλεται σε οργανικά αίτια και αυτό το ενδεχόμενο πρέπει να ελέγχεται. Για παράδειγμα μπορεί να οφείλεται σε ανατομικά ή λειτουργικά προβλήματα της σπονδυλικής στήλης (δισχιδής ράχη) ή της ουροδόχου κύστης (νευρογενής κύστη).

Σπανιότερα συνδέεται με παθήσεις όπως ο διαβήτης, η ουρολοίμωξη ή η δυσκοιλιότητα. Πολλές φορές τα συμπτώματα μας βοηθούν να εντοπίσουμε το πρόβλημα για παράδειγμα στο διαβήτη εκδηλώνεται πολυουρία. Στην ουρολοίμωξη συνυπάρχει τσούξιμο, έπειξη για ούρηση και συχνουρία.

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ;

Αν το παιδί μετά τα έξι χρόνια του εξακολουθεί να βρέχει το κρεβάτι του, καλό είναι να εκτιμηθεί το θέμα από τον παιδίατρο. Αρχικά, ο γιατρός θα ζητήσει ορισμένες απλές και ανώδυνες εξετάσεις, ούτως ώστε να αποκλείσει τυχόν οργανικά αίτια τις ενούρησης. Πότε λοιπόν θα πάμε στο γιατρό ;

• Νυχτερινή ενούρηση που συνεχίζεται μετά την ηλικία των 6 ετών.

• Ημερήσια ακράτεια ούρων μετά την ηλικία των 5 ετών.

• Νυχτερινή ενούρηση σε ένα παιδί που προηγούμενα δεν εμφάνιζε πρόβλημα (δευτεροπαθής).

• Αν υπάρχουν και άλλα συνοδά συμπτώματα όπως πολυουρία, συχνουρία, δυσουρία, δυσκοιλιότητα.

ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ;

Τις περισσότερες φορές τα παιδιά ξεπερνούν μόνα τους αυτή τη συνήθεια. Μόνο το 5% των δεκάχρονων εξακολουθούν και εμφανίζουν νυχτερινή ενούρηση.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ενούρηση γίνεται ακούσια και ασυνείδητα και πως η καλή ψυχολογία είναι το κλειδί για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Οι περισσότεροι γονείς δυσαρεστούνται όταν καλούνται να αλλάζουν και να πλένουν συνεχώς σεντόνια. Ωστόσο δεν πρέπει να δείχνουν το θυμό τους. Το παιδί πρέπει να καταλάβει πως δεν είναι δικό του σφάλμα. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν θα πρέπει να πειράζουν και να κοροϊδεύουν το παιδί αλλά αντίθετα να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με λεπτότητα. Συνήθως η ενούρηση προκαλεί αμηχανία στο παιδί κι έτσι μπορεί να αρνείται να κοιμηθεί σε ένα φιλικό σπίτι.

Υπάρχουν μερικοί απλοί κανόνες που θα βοηθήσουν την κατάσταση:

1. Το παιδί δεν πρέπει να πίνει ροφήματα προτού πέσει για ύπνο. Ωστόσο μην αφήνετε το παιδί να κοιμηθεί τελείως διψασμένο (ήπιος περιορισμός της πρόσληψης υγρών).

2. Τα παιδί πρέπει να μάθει να ουρεί προτού κοιμηθεί

3. Τυλίξτε το στρώμα με ένα πλαστικό κάλυμμα

4. Αν το παιδί ουρεί στο κρεβάτι του και είναι αρκετά μεγάλο ζητήστε τη βοήθειά του για να αλλάξετε τα σεντόνια. Αυτή η κίνηση δεν θα πρέπει να φαίνεται σαν τιμωρία, αλλά σαν μία άσκηση προσωπικής ανάληψης ευθυνών

5. Ένα ημερολόγιο στο οποίο το παιδί θα κολλάει ένα αυτοκόλλητο αστέρι ύστερα από κάθε στεγνή νύχτα. Παρέχει κίνητρα. Αυτή η μέθοδος έχει αποδειχθεί αποτελεσματική για κάποια παιδιά.

6. Μη βιάζεστε να βγάλετε τη βραδινή πάνα αν το παιδί δεν νιώθει έτοιμο γι αυτό το βήμα

7. Τα ξυπνητήρια ενούρησης συνιστώνται ειδικά για μεγαλύτερα παιδιά που θέλουν να απαλλαγούν από το πρόβλημα. Αποτελούνται από μία συσκευή που ανιχνεύει την υγρασία. Οι πρώτες σταγόνες ενεργοποιούν το ξυπνητήρι, το παιδί ξυπνάει και διακόπτει την ούρηση. Αν το παιδί έχει κίνητρα και είναι πρόθυμο να χρησιμοποιήσει το ξυπνητήρι για 1-2 μήνες, τα ποσοστά επιτυχίας είναι πολύ υψηλά.

Υπάρχουν ορισμένα φάρμακα για την αντιμετώπιση της νυχτερινής ενούρησης. Επειδή η ενούρηση είναι ένα πρόβλημα που σχετίζεται με την ανάπτυξη του παιδιού και τείνει να βελτιώνεται με την ωρίμανση, οι κίνδυνοι και τα οφέλη αυτών των φαρμάκων πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά πριν τη χορήγηση. Ο γιατρός σας θα σας κατευθύνει.

Κλείνοντας ας δούμε τα βασικά σημεία για την αντιμετώπιση της ενούρησης:

• Μην τιμωρείτε και μην το κάνετε θέμα στο παιδί.

• Στηρίξτε το παιδί αν αυτό αισθάνεται άσχημα.

• Μην του δίνεται υγρά πριν από τη βραδινή κατάκλιση.

• Μάθετε στο παιδί να ουρεί πριν κοιμηθεί.

• Χρησιμοποιήστε ένα ημερολόγιο με αυτοκόλλητα αστέρια για επιβράβευση μετά από στεγνές νύχτες.

• Χρησιμοποιήστε ένα ξυπνητήρι ενούρησης.

ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Βρείτε μας στο facebook

https://www.facebook.com/doulgeriskyriakos/

Λοιμώδες Ερύθημα ή Πέμπτη Νόσος (Ιός Πάρβο Β19)

Πρόκειται για μία κοινή λοίμωξη σε παιδιά και ενήλικες και ανήκει σε μία από τις παιδικές ασθένειες. Είναι συχνότερη στην προσχολική ηλικία και στο δημοτικό, σπανιότερα σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες.

Είναι τόσο συχνή που οι περισσότεροι ενήλικες (σχεδόν τα 2/3) έχουν αντισώματα ενάντια στον ιό, δηλαδή τον πέρασαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους.

Πρόκειται για καλοήθη νόσο που εκδηλώνεται αρχικά ως απλή γριπώδη συνδρομή με χαμηλό πυρετό και μυαλγίες και στη συνέχεια εμφανίζεται το χαρακτηριστικό εξάνθημα-ερύθημα στα μάγουλα και τον κορμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν ασυμπτωματικά την ίωση, δηλαδή αναπτύσσουν αντισώματα χωρίς να νοσούν.

Το τυπικό εξάνθημα συνήθως παρουσιάζεται αρχικά στο πρόσωπο όπου μοιάζει σαν κάποιος να έχει “ρίξει χαστούκι”. Σταδιακά επεκτείνεται στον κορμό και στα άκρα, δείχνοντας μια προτίμηση στις εξωτερικές επιφάνειες, αφήνοντας τις παλάμες και τις πατούσες ανεπηρέαστες. Διαρκεί από 1 μέχρι 3 εβδομάδες. Σε αυτή τη φάση (φάση του εξανθήματος) το παιδί δεν μεταδίδει την νόσο και έτσι δεν έχει νόημα να το απομονώσουμε (είναι μεταλοιμώδες φαινόμενο).

Η μετάδοση γίνεται μέσα στις 2 εβδομάδες που προηγούνται της εμφάνισης του εξανθήματος.

Τα περισσότερα παιδιά δεν χρειάζονται καμία θεραπεία πέρα από την συντηρητική αντιμετώπιση δηλαδή ανάπαυση, καλή διατροφή και τυχόν αντιπυρετικά.

Η κοινή αυτή λοίμωξη ανησύχησε γονείς και παιδιάτρους τον τελευταίο μήνα, λόγω μίας συρροής 11 κρουσμάτων, με ίωση από Πάρβο Β19 που επηρέασε το μυοκάρδιο, σε παιδικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, όπου συνέβη το τραγικό συμβάν της απώλειας ενός παιδιού από μυοκαρδίτιδα από τον ιό.

Η μυοκαρδίτιδα είναι μια σπανιότατη επιπλοκή της νόσου. Οι επιστήμονες αυτό το διάστημα μελετούν τη συμπεριφορά του ιού και κατευθύνονται στη τυχόν επίδραση της συννοσηρότητας στη λοιμογόνο δράση του, καθώς εκτός από Parvo στα παιδιά ανιχνεύτηκαν και άλλοι ιοί όπως Ρινο-ιοί, Εντερο-ιοί και Αδενο-ιοί.

Σε κάθε περίπτωση συνιστάται ψυχραιμία και προσεχτική αξιολόγηση της κάθε περίπτωσης. Παιδιά με ίωση από Parvo B19 που παρουσιάζουν επηρεασμένη γενική κατάσταση, υψηλούς η παρατεταμένους πυρετούς και γενικότερα ύποπτα συμπτώματα (πόνο στη περιοχή του στήθους), θα πρέπει να ελέγχονται από τον παιδίατρο τους για τυχόν συμμετοχή της καρδιάς στη λοίμωξη.

Ιδιαίτερα θα πρέπει να προσέχουν οι έγκυες γυναίκες που δεν έχουν αντισώματα για τον ιό, καθώς λοίμωξη πριν την 20η εβδομάδα της κύησης μπορεί να επηρεάσει το έμβρυο.

ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Βρείτε μας στο facebook

https://www.facebook.com/doulgeriskyriakos/

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ 2 ΕΩΣ 5 ΕΤΩΝ !! “terrible twos - horrible threes - wonderful fours ! “

 

Στις ηλικίες μεταξύ 2 και 5 ετών κυριαρχούν η εμφάνιση της γλώσσας και η έκθεση του παιδιού σε ένα διευρυμένο κοινωνικό κύκλο.

Ως νήπια, τα παιδιά μαθαίνουν να απομακρύνονται και να επιστρέφουν στο ασφαλές περιβάλλον του ενήλικα. Στη προσχολική ηλικία τα νήπια διερευνούν τον συναισθηματικό αποχωρισμό εναλλάσσοντας την πεισματική αντίδραση με τη χαρούμενη συμμόρφωση και τη θαρραλέα εξερεύνηση με την προσκολλημένη εξάρτηση.

Αυξάνοντας το χρόνο που το παιδί περνάει στις σχολικές αίθουσες και στο παιχνίδι με τα άλλα παιδιά, προκαλείται η ικανότητά του να προσαρμόζεται σε νέους κανόνες και σχέσεις.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας γνωρίζουν ότι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα από ότι στο παρελθόν, ταυτόχρονα όμως γνωρίζουν και τους περιορισμούς που τους επιβάλλονται από τον ενήλικο κόσμο και τις δικές τους περιορισμένες ικανότητες.

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ

Προς το τέλος του 2ου έτους επιβραδύνεται η σωματική και εγκεφαλική αύξηση του βρέφους με αντίστοιχη μείωση στις διατροφικές απαιτήσεις και την όρεξη, καθώς και την εμφάνιση «επιλεκτικών» διατροφικών συνηθειών (peaky eaters). Οι γονείς θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το γνώριμο σενάριο «μου έτρωγε τα πάντα και τώρα δε μου τρώει τίποτα» είναι φυσιολογικό, γιατί ο ρυθμός αύξησης του παιδιού μειώνεται σε σχέση με τη βρεφική περίοδο. Επίσης το νήπιο αποκτά άποψη και δοκιμάζει τα όρια του (και τα όριά μας !).

Η προσδοκόμενη ετήσια αύξηση βάρους είναι της τάξης των 2 kg το χρόνο. Άρα ένα βρέφος 12 κιλών στα 2 χρόνια περιμένουμε να γίνει 14 κιλά στα 3 χρόνια. Σταματούμε λοιπόν να αγχωνόμαστε για το βάρος του παιδιού !

Τα παιδιά με πρώιμη εμφάνιση παχυσαρκίας κινδυνεύουν σε μεγάλο βαθμό να μετατραπούν σε παχύσαρκους ενήλικες. Το ΄΄καλοθρεμένο΄΄ νήπιο αρέσει στια γιαγιάδες αλλά όχι σε εμάς τους παιδιάτρους. Αν ο δείκτης μάζας σώματος του παιδιού ξεφεύγει χρειάζονται όρια !

ΒΑΔΙΣΗ

Τα νήπια προσχολικής ηλικίας έχουν βλαισογονία (τα γόνατα έρχονται κοντά μεταξύ τους όταν περπατούν) και μέτριου βαθμού πλατυποδία. Αυτό είναι φυσιολογικό. Το βάδισμά τους μπορεί να φαίνεται περίεργο. Ο γιατρός σας θα σας καθησυχάσει σχετικά. Παρά το ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι που τα νήπια περπατούν, το περπάτημα στα μύτες δεν θα πρέπει να επιμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μετά την ηλικία των 5 τα πόδια γίνονται ίσια και αναπτύσσεται η καμάρα στα πέλματα.

Τα περισσότερα παιδιά περπατούν με ώριμο βηματισμό και τρέχουν με σταθερότητα πριν κλείσουν τα 3 έτη. Υπάρχει όμως ένα πολύ μεγάλο εύρος στην ανάπτυξη των κινητικών δραστηριοτήτων (μπάλα, ποδήλατο, σκαρφάλωμα, χορός) το οποίο εξαρτάται τόσο από τις ατομικές κλίσεις όσο και από τις απαιτήσεις/ευκαιρίες του κοινωνικού τους περιβάλλοντος.

ΥΠΝΟΣ

Στην προσχολική ηλικία αυξάνεται η σωματική ενέργεια και μειώνεται η ανάγκη για ύπνο σε 11-13 ώρες/24ωρο με το παιδί να καταργεί τελικά το μεσημεριανό ύπνο. Έτσι αν ο ύπνος το μεσημέρι έχει καταλήξει σε μία αγωνιώδη μάχη, είναι η ώρα του να κοπεί.

ΔΡΑΣΗ

Τα ενεργητικά και συντεταγμένα παιδιά αναπτύσσονται συναισθηματικά με γονείς ή εκπαιδευτικούς που τα ενθαρρύνουν σε σωματικές δραστηριότητες. Τα λιγότερο ενεργητικά, πιο εγκεφαλικού τύπου, παιδιά μπορεί να αναπτύσσονται με ενήλικες που δίνουν έμφαση στο ήρεμο παιχνίδι.

ΔΕΞΙ – ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΕΡΙ

Η επιλεκτική χρησιμοποίηση του ενός χεριού συνήθως σταθεροποιείται μέχρι την ηλικία των 3 ετών. Πιέζοντας το παιδί να αλλάξει χέρι προτίμησης μπορεί να επιφέρει απογοήτευση.

ΤΟΥΑΛΕΤΑ

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου αναπτύσσεται και ο έλεγχος του εντέρου κα της ουροδόχου κύστης με μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των παιδιών όσον αφορά στην ετοιμότητά τους να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Τα κορίτσια φαίνεται ότι εκπαιδεύονται πιο νωρίς από ότι τα αγόρια. Τα κορίτσια συνήθως ουρούν στο κρεβάτι τους μέχρι την ηλικία των 4 ετών ενώ τα αγόρια μέχρι την ηλικία των 5 ετών.

Για κάποια παιδιά η εκπαίδευση για τη χρήση τουαλέτας μπορεί να αποτελέσει έναν παρατεταμένο αγώνα ισχύος. Η άρνηση για να κάνουν κακά στη τουαλέτα ή το γιογιό είναι συνηθισμένη και μπορεί να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα και απογοήτευση των γονιών. Η αποφυγή συζήτησης του θέματος, η προσωρινή διακοπή της εκπαίδευσης και η επιστροφή στη χρήση της πάνας, μπορεί τελικά να βοηθήσει στην προαγωγή του ελέγχου των σφιγκτήρων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Η φυσιολογική μείωση της όρεξης σε αυτή την ηλικία μπορεί να εγείρει ανησυχία σχετικά με τη διατροφή των παιδιών. Οι καμπύλες αύξησης πρέπει να καθησυχάζουν τους γονείς ότι η λήψη τροφής του παιδιού είναι επαρκής. Τα παιδιά ρυθμίζουν συνήθως τη λήψη τροφής έτσι ώστε να ταιριάζει με τις σωματικές τους ανάγκες σύμφωνα με το αίσθημα πείνας και κορεσμού. Προσπαθώντας οι γονείς να ελέγξουν την ποσότητα του φαγητού που λαμβάνει το παιδί παρεμβαίνουν στην αυτορρύθμιση του μηχανισμού πείνας – αίσθημα κορεσμού καθώς το παιδί θα πρέπει είτε να δεχθεί την τροφή είτε να επαναστατήσει ενάντια στην πίεση που του ασκείται. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι είτε υπερσιτισμός είτε υποσιτισμός.

Τα παιδιά που είναι υπερβολικά δραστήρια έχουν περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν και οι γονείς θα πρέπει να ενημερωθούν σχετικά με τα μέτρα προφύλαξης. Οι ανησυχίες των γονιών σχετικά με πιθανή υπερκινητικότητα μπορεί να αντικατοπτρίζουν απρόσφορες προσδοκίες (πχ περιμένουμε από ένα παιδί να κάθεται στη καρέκλα του σε ηλικία 2,5 ετών, αυξημένες φοβίες (παραπληροφόρηση από το διαδύκτιο) ή πραγματική υπερκινητικότητα. Τα παιδιά που είναι ριψοκίνδυνα και ασχολούνται με ανεξέλεγκτες δραστηριότητες χωρίς να νοιάζονται για την προσωπική τους ασφάλεια θα πρέπει να υποβάλλονται σε περαιτέρω αξιολόγηση.

ΔΟΥΛΓΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Βρείτε μας στο facebook

https://www.facebook.com/doulgeriskyriakos/