Συναντούμε συχνά μητέρες που διστάζουν να θηλάσουν γιατί σκέφτονται ότι σύντομα θα χρειαστεί να διακόψουν το θηλασμό. Ή θεωρούν σίγουρο ότι δεν θα ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις. Η επιστροφή στην εργασία και τις υποχρεώσεις επικρέμαται ως τσεκούρι στον ορίζοντα.
Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις, με μία καλή ενθάρρυνση τόσο από τον γιατρό όσο και από την υπόλοιπη οικογένεια οι μαμάδες αυτές τα καταφέρνουν. Τις συνεπαίρνει τόσο ο θηλασμός που εφευρίσκουν λύσεις και εφαρμόζουν πατέντες και τελικά δεν εγκαταλείπουν. Αλλά ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν ξέρουν ότι έχουν προσπαθήσει.
Σε άλλες πάλι μητέρες, ενώ τα έχουν όλα υποτίθεται προγραμματισμένα, όλα σχεδιασμένα, κάτι μπορεί να συμβεί και ο θηλασμός να μην μακροημερεύσει.
Είναι κάποια πραγματικά σενάρια τα παρακάτω:
1. Δεν υπολόγιζαν ότι θα πάθουν μαστίτιδα τόσο νωρίς.
2. Κακή τεχνική θηλασμού επέφερε πληγές και αιμορραγία από τις θηλές. Ο πόνος ήταν μεγάλο σοκ.
3. Ο βραχύς χαλινός δεν εντοπίστηκε για πολύ καιρό με αποτέλεσμα μαμά και παιδί να παιδευτούν χωρίς αποτέλεσμα.
4. Δεν μπόρεσαν να βρουν τη βοήθεια και την υποστήριξη που είχαν ανάγκη.
5. Δεν είχαν τα χρήματα για να καλέσουν στο σπίτι κάποιον σύμβουλο θηλασμού.
6. Δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά για να μείνουν αρκετά στο σπίτι με το μωρό. Έπρεπε τελικά σύντομα να επιστρέψουν στη δουλειά.
7. Το οικογενειακό περιβάλλον δεν ήταν υποστηρικτικό. Επιπλέον είχαν και τη φροντίδα από το μεγαλύτερο αδερφάκι.
ΑΛΛΑ και σε αυτή τη περίπτωση οι μητέρες αυτές έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν !
Σε κάθε περίπτωση κάνουμε το καλύτερο το οποίο μπορούμε με τα μέσα και τις δυνατότητες που διαθέτουμε. Κανείς δεν θα πρέπει να μας κάνει να νιώθουμε άσχημα γι’ αυτό !
Το είδος του γάλακτος που θα προσφέρουμε δε μας κάνει καλύτερο ή χειρότερο γονιό. Πάνω από όλα είναι η αγάπη και η φροντίδα που προσφέρουμε στο παιδί.
Άρα δεν έχει σημασία το πόσο καταφέραμε τελικά να θηλάσουμε, σημασία έχει η προσπάθεια.
